Als je zo lang meeloopt in de bioscoopsector als ik doe, dan mag je jezelf met gezonde zelfspot best een ouwe zak noemen. En wat doen ouwe zakken? Die klagen. Over hoe vroeger alles beter was. En dat we daar eigenlijk als de sodemieter weer naar terug moeten keren. Dat is natuurlijk onzin. Als ik specifiek naar onze sector kijk, dan is er echt heel veel ten goede veranderd. De bioscoopzalen en -stoelen van de jaren 90 bijvoorbeeld - het tijdperk waarin de sector uit een diep dal omhoogklom - zijn niet meer te vergelijken met die van 2023. De beenruimte, het comfort. En de filmvertoning zelf. Digitaal, net als het geluid. Om maar te zwijgen over de doorontwikkeling van de Premium Large Formats zoals IMAX en Dolby Cinema (ja, ik weet dat IMAX al uit de jaren 70 stamt...). En moet je eens kijken hoe de digitale revolutie ons vak nog meer ten positieve heeft veranderd. In de jaren 90 was het echt niet zo gemakkelijk om snel je kaarten te reserveren (laat staan te kopen). Dat al die verbeter- en efficiencyslagen hier en daar ten koste zijn gegaan van de menselijke interactie met het publiek, laat ik voor nu even achterwege. Ik heb tenslotte maar een beperkt aantal woorden. Ook al is dit een digitale uitgave en word ik niet door de ruimte op het papier belemmerd... Jeroen, terug naar de kern... Okay, er is dus veel veranderd. Dat heeft echt tot mooie verbeteringen geleid. Dat in een sector waar met grote regelmaat het einde van is voorspeld. Tijdens de coronapandemie zelfs nog. Maar… (ja, je voelde hem waarschijnlijk al aankomen), er is ook wat verloren gegaan waar ik wel echt moeite mee heb. En hier pak ik de handschoen van de klagende ouwe zak wel weer even op. Wat er verloren gaat, en is gegaan, is kennis. Dat mensen met pensioen gaan is begrijpelijk. Dat mensen na verloop van tijd op zoek gaan nieuwe uitdagingen, zoals dat zo mooi heet, is begrijpelijk. Maar dat de kennis en ervaring op vele terreinen verloren gaat is soms echt kwalijk. Ik noem dat de laatste tijd de achteruitkijkspiegel. Of liever, het ontbreken ervan. Want als er zo nu en dan in die spiegel wordt gekeken, kun je lessen trekken uit het verleden. En weet je wat nou ook zo handig is van zo'n spiegel? Door erin te kijken, zie je gelijk wie er op de achterbank zit. Die medereizigers kunnen je soms met een paar heel simpele acties helpen voorkomen dat je stomme fouten maakt.

Jeroen Huijsdens